Hallo!
Het is weer even geleden sinds mijn laatste goede update en sindsdien is er wel wat gebeurd. Ik zal mijn best doen jullie dan ook zoveel mogelijk te vertellen!
De laatste weken verbleef ik dus in Pretoria bij vrienden in afwachting van een nieuw gastgezin. Het was nogal een slechte periode van het jaar om er eentje te zoeken want de meeste gezinnen die dat normaal doen hebben nog steeds hun student of bereiden zich voor op hun aankomst ergens in januari. Daarom besloot ik maar zelf het initiatief te nemen en zelf te zoeken naar een gastgezin! Gelukkig zat ik daarvoor op de juiste plaats. De vrienden waar ik bij verbleef gingen naar een receptie op de Belgische ambassade (naar aanleiding van koningsdag, zie facebook voor foto's) en ik mocht mee! Het was heel fijn om zoveel interessante mensen te zien: allerlei verkopers, zakenlui, attachees en nog veel meer! Ik besloot dan ook van de gelegenheid zoveel mogelijk gebruik te maken en ben mezelf beginnen voorstellen aan zoveel mogelijk mensen. Een persoon in het bijzonder heeft me juist heel erg geholpen, de winnaar van de koningin Elisabeth-wedstrijd voor piano heeft heel wat mensen in mijn richting gestuurd die ik dan een kaartje gaf met mijn gegevens op en dat was dat. Verder was het mosselen met frietjes, chocolade en andere Belgische specialiteiten achter de kiezen werken maar bovenal: socializen! Ik stond er toch van te kijken hoeveel handelsrelaties Belgie had met Zuid-Afrika.
Dat was dus fijne herinnering 1, receptie op de ambassade. Een andere fijne dag was een verjaardagsfeestje waar ik naartoe mocht. De uitnodiging kwam redelijk onverwacht maar dat vond ik niet erg. De locatie ervan was aan het grootste meer in privebezit in Zuid-Afrika, met muziek, volleybal, braai en zwemmen zat de sfeer er meteen in. Ik waande me in de videoclip van Kid Rock's cover van Sweet home Alabama (maar dan zonder rednecks en meer zon).
Verder zijn we nog scholen gaan bezoeken, in de hoop dat die me zouden kunnen helpen in mijn zoektocht. Twee in het bijzonder: Tyger Valley en St. Albans, beiden privescholen. Wat me hier enorm opvalt is het algemene verschil tussen privescholen en staatsscholen. Je hebt wel je uitzonderingen in goede staatsscholen zoas Stellenbosch Hoerschool en Mondeor, maar over het algemeen zijn ze een geval apart. Zeker in de noordelijkere provincies zoals Limpopo en Gauteng. Het niveau ligt in bepaalde scholen zo dramatisch beneden alle peil dat men in het zesde middelbaar ziet wat wij in het zesde leerjaar zien, de leerkrachten komen niet eens opdagen voor hun les of zitten zelf onder invloed in de klas. In de privescholen dan weer is alles heel streng en katholiek, er heerst een sfeer van bedrijvigheid en competitiviteit die niet altijd even goed is. In deze scholen loopt het niveau compleet gelijk met onze Belgische scholen met het grote verschil dat ze veel beter zijn in sport. Elke week zijn het hier wedstrijden tussen alle scholen in een tiental sporten en de coaches zijn heel prestatiegericht. Sommige leerlingen kunnen die druk niet echt aan en gaan dan bijvoorbeeld steroiden gebruiken om toch nog te kunnen presteren met alle gevolgen van dien. Gelukkig treden de scholen dan wel correct op en worden de "juicers" geschorst of zelfs van de school getrapt. Dat brengt me dan weer bij een nieuw puntje: de machocultuur! Je hebt er hier enorm veel en ze zien er allemaal exact hetzelfde uit. Een matje in de nek, haar vol gel, vaak geblondeerd en het soort oranje steroidenspieren dat je terugvindt op verkoop-TV. Dan ben ik toch liever die kleine blonde bleke Europeaan met de dunne armpjes ;) En zo zie je maar dat het macholegioen een internationaal feit is!
Al die verschillen en gelijkenissen, het is best wel interessant om te bemerken.
Zoals jullie weten (eigenlijk waarschijnlijk niet) is hier politiek gezien vanalles aan het gebeuren. Een naam in het bijzonder doet hier een enorm spervuur aand debatten oplaaien, de persoon Malema. Hij is de voorzitter van de ANC youthleage en jammer genoeg waarschijnlijk de volgende president van Zuid-Afrika tenzij zijn achterban plots een stel hersens krijgt. Malema wil namelijk een herverdeling van het land. Iets wat wel goed lijkt en ook als muziek in de oren klinkt voor de miljoenen daklozen en armen in dit land maar eens gerealiseerd waarschijnlijk de economische ondergang zou betekenen voor Zuid-Afrika. Momenteel is er heel wat land in handen van blanke boeren die het hebben verkregen onder Apartheid en het in het heden verbouwen en zorgen voor de graanschuur van Afrika en een groot deel van haar economische weerbaarheid. Als het aan Malema zou liggen, zouden deze landen van vandaag op morgen moeten worden overgedragen aan de zwarte landlozen die helaas niet de knowhow bezitten om de landbouwoperaties in gang te houden en slechts verbouwen om zichzelf te onderhouden. Verder doet hij ook uitspraken als: "Kill die boer!" wat eigenlijk "dood aan de blanken betekent". Hetzelfde fenomeen heeft zich al eens voorgedaan in Zimbabwe on Mugabe. Hij deed wat Malema wil verwezelijken en het werd de ondergang van het land en haar burgers. Mugabe houdt de rijkdom voor zichzelf en de zijnen zoals ook wel gebeurde in het Midden-Oosten (en Malema nu ook al begint te doen). Het zal zeker interessant zijn om die situatie te zien binnen 10 jaar, misschien is hij tegen dan ook al afgezet. Hoe dan ook, waar ik kan volgen dat deze een eerlijke landverdeling willen, volg ik niet dat dat van vandaag op morgen het geval kan zijn zonder het land om zeep te helpen. Het is jammer genoeg zo dat de blanken nog voor het grootste deel de knowhow hebben en het tijd zal kosten eer die knowhow algemeen is. Jammer genoeg is hier een grote massa die enorm misnoegd is omdat ze bijna niets heeft zien veranderen en niet genoeg is onderwezen om te realiseren dat dat een geleidelijke verandering zal zijn. Hoe dan ook, tot zover mijn kleine alinea over het huidig politicologisch klimaat! ;)
Dan nu... mijn aankomst hier in Stellenbosch! Over een cultuurshock gesproken! Ik heb er nu toch al drie of vier beleefd sinds mijn aankomst hier. Maar deze laatste was toch wel de grootste. Je zou kunnen zeggen dat de Western-Cape een land op zichzelf is. Het is trouwens de enige provincie waar een andere partij dan de ANC aan de macht is, namelijk de DA (Democratic Alliance). De mensen en hun mentaliteit staan hier sterk in contrast met de rest van het land. Het noorden beschouwt hen trouwens als lui en irritant omdat het lijkt alsof er niet veel gebeurt en de mensen er altijd op hun gemak zijn. Ik zou het eerder toeschrijven aan een "lekke" levensritme omdat ze hier veel efficienter werken. Je merkt aan de mensen hun algemeen gedrag dat ze hier een levensvreugde hebben die ik in Gauteng ook wel heb gezien, maar bij een veel kleinere groep. Het landschap is hier ook iets totaal anders, ik waan me in een setting die je niet anders kan beschrijven als een mengeling van Duitse bergen met Franse wijngaarden! Stellenbosch is trouwens 1 van DE grote wijnstreken, wie weet wordt ik wel een amateur in de wijnsmaken op het eind van mijn verblijf, we zullen zien!
Over het algemeen is het hier erg indrukwekkend, deze plek wordt vaak beschreven als het Harvard en Oxford van Afrika (deze drie wisselen trouwens heel wat studenten uit is me ter oren gekomen), Wat wel vreemd klinkt aangezien veel mensen nog het vastgeroeste beeld hebben van een Afrika dat bestaat uit hutten en ongetemde wildernissen... Dus niet, een mekka voor 50.000 studenten, het nationaal rugbyteam EN niet te vergeten, de zustergemeente van mijn HOMETOWN DILBEEK! Met andere woorden: Dilbeek kan je gelijk stellen met: Harvard, Oxford, Stellenbosch,... ;) (ik moet toch even een beetje chauvinistisch zijn...) Ik heb het gevoel dat ik me hier baaielekker ga amuzeren!
_______________________________________________________________________
SPOILER: Het volgende gaat niet over mijn uitwisselingsproject dus je hoeft het niet te lezen
_______________________________________________________________________
Even over wat anders, blijkbaar hebben we een regering, Di Rupo I! Ik schrijf er hierover omdat ik, indien ik dit volgend jaar allemaal opnieuw lees eens kan terugblikken over wat ik er toen over dacht dus echt Afrikaans is het niet, mijn verontschuldigingen. Ik las op deredactie.be een stortvloed van commentaar over onze nieuwe baasjes, veel ervan was wel redelijk belachelijk aangezien bepaalde politici werden afgeschoten op het uiterlijk alleen. Ik beschouw dat als commentaar willen geven maar geen argumenten hebben... We zien wel waar ze zullen eindigen. Ze hebben alleszins veel te bewijzen aangezien het wel duidelijk is dat er geen greintje vertrouwen meer rest na 540 dagen onderhandelen. Ik hoop wel dat ze geen te gekke dingen gaan doen...
EINDE VAN HET ONAFRIKAANSE DING: lees maar verder
Jaha, we kunnen weer verder! De feestdagen komen eraan en Sinterklaas is al over de daken gepasseerd. Ze zeggen dat je rond deze periode wel wat heimwee kweekt normaal gezien omdat je terugdenkt aan het samenzijn met familie en het lekkere eten en de pakjes onder de (soms plastieken maar er heel mooi uitziende) kerstboom. Dat zal waarschijnlijk wel een obstakeltje worden, lieve Moeshie... (en familie).
Maargoed, ik zit hier wel goed! Mijn nieuw gezin is warm en liefdevol dus ik denk dat ik het ga beschouwen als een vakantiekerst! Ik denk wel dat ik geen kaartjes ga sturen aangezien er nog geen zijn aangekomen van de vorige groep die ik ergens begin vorige maand heb verstuurd ;) Maar zodra er iemand iets krijgt, doe me een berichtje en dan weet ik dat er toch geen vortex bestaat ergens in het verwerkingssysteem van de Zuid-Afrikaanse post!
Ik denk dat ik hier ga afsluiten, ik zal in de toekomst zeker nog een update geven maar wanneer kan ik niet exact zeggen want er komt een ubervette trip aan en ik denk niet dat ik dan zal beschikken over internet!
Hoe dan ook, prettig kerstfeest en praat weer!
Anton/Bodhi
ps: excuses voor de schrijffouten, dit toetsenbord is echt compleet anders en vaak schrijven in het Nederlands doe ik momenteel niet :)
donderdag 8 december 2011
woensdag 16 november 2011
Een vluggertje en een zoektocht!
Dag waarde (land)genoten!
Ik weet dat ik recentelijk al een blogbericht heb gepost maar gezien de hoeveelheid gebeurtenissen schrijf ik nu al wat op, anders vergeet mijn grijze massa de helft!
Ik zal maar beginnen bij het begin: Zoals jullie weten werd ik een tijdje geleden overvallen en is dat heel niptjes goed afgelopen. Hoe dan ook, dat hele gedoe maakte mijn uitwisselingsproject er niet makkelijker op. Gelukkig kreeg ik heel wat steun van mijn gastgezin, AFS, school en vrienden. Jammer genoeg gebeurt alles om een reden, wat een direct citaat is van mijn AFS-contactpersoon, ook die overval is geen uitzondering. Ik denk dat iemand van mijn school dacht dat ik veel geld op zak had en dat was dat, brute pech! Hoe dan ook, gezien bedreigingen een hoe ze handelden was het beter dat ik overgeplaatst werd naar een andere regio waar ik dan mijn uitwisselingsproject kan voortzetten. Afgelopen zaterdag was het dan zover, ik kon bij goede vrienden van mijn familie even in opvang en ze kwamen me halen. Eenderzijds stemde het me wel erg droevig want mijn gastfamilie was F-A-N-T-A-S-T-I-S-C-H maar anderzijds was het beter om erover heen te raken en daarbij ook veiliger. Ik ben gelukkig niet bij hen weggegaan in geschil, er zijn al plannen dat ik verder in mijn project ze een bezoekje zal brengen :). Ik ben ook van plan ze met kerstmis te schrijven, het is dan ook familie!
Hoe dan ook, momenteel zit ik hier in Pretoria en hoewel het 80km van mijn vorige plaatsing is, is het toch alsof ik in een totaal andere wereld ben! Ik beleef hier als het ware een tweede cultuurshock! Pretoria is in veel opzichten een veel ruimere stad dan Johannesburg, je hebt veel minder zwerfvuil enzovoort! De verschillen kan je niet meer tellen op handen en voeten! Bovenal is het weer een nieuwe stap in mijnn avontuur, hoewel het een residentiële wijk is kan je de leeuwen 's nachts horen brullen. Dat alles helpt me wel een vroegtijdig punt te zetten achter die ene nare ervaring. Die enkele minuten vallen in het niets bij de uren/dagen die ik hier en in Johannesburg heb beleefd! We vliegen er dus in, patat! (kleine Samson en Gert verwijzing)
Maargoed! Zoals reeds gezegd is mijn plaatsing hier in het prachtige Pretoria slechts tijdelijk en ik ben dus (opnieuw) vlijtig op zoek naar een fijn Gastgezin! Waar maakt niet echt uit, zolang het maar in een veilige, niet puntige omgeving is. Het is wederom nogal dringend, aangezien de vrienden waarbij ik nu zit zouden terugkeren naar België in het begin van December en er daarna niet echt een alternatief voor mij is. AFS zelf zoekt ook, maar heeft me laten weten dat dit een extreem moeilijke periode is om families te vinden omdat een groot deel van hun vaste gastgezinnen zelf nog studenten in huis hebben die vertrekken ergens in januari. Dus bij deze zoek ik zelf ook in de hoop mijn kansen te vergroten! Ken je iemand die eventueel geïnteresseerd is in het hosten van een knappe, sociale, extreem slimme en dynamische Belgische student, contacteer me dan met een mailtje naar het adres: antonvandyck@gmail.com
Uw correspondent ter plaatse,
Anton
Ik weet dat ik recentelijk al een blogbericht heb gepost maar gezien de hoeveelheid gebeurtenissen schrijf ik nu al wat op, anders vergeet mijn grijze massa de helft!
Ik zal maar beginnen bij het begin: Zoals jullie weten werd ik een tijdje geleden overvallen en is dat heel niptjes goed afgelopen. Hoe dan ook, dat hele gedoe maakte mijn uitwisselingsproject er niet makkelijker op. Gelukkig kreeg ik heel wat steun van mijn gastgezin, AFS, school en vrienden. Jammer genoeg gebeurt alles om een reden, wat een direct citaat is van mijn AFS-contactpersoon, ook die overval is geen uitzondering. Ik denk dat iemand van mijn school dacht dat ik veel geld op zak had en dat was dat, brute pech! Hoe dan ook, gezien bedreigingen een hoe ze handelden was het beter dat ik overgeplaatst werd naar een andere regio waar ik dan mijn uitwisselingsproject kan voortzetten. Afgelopen zaterdag was het dan zover, ik kon bij goede vrienden van mijn familie even in opvang en ze kwamen me halen. Eenderzijds stemde het me wel erg droevig want mijn gastfamilie was F-A-N-T-A-S-T-I-S-C-H maar anderzijds was het beter om erover heen te raken en daarbij ook veiliger. Ik ben gelukkig niet bij hen weggegaan in geschil, er zijn al plannen dat ik verder in mijn project ze een bezoekje zal brengen :). Ik ben ook van plan ze met kerstmis te schrijven, het is dan ook familie!
Hoe dan ook, momenteel zit ik hier in Pretoria en hoewel het 80km van mijn vorige plaatsing is, is het toch alsof ik in een totaal andere wereld ben! Ik beleef hier als het ware een tweede cultuurshock! Pretoria is in veel opzichten een veel ruimere stad dan Johannesburg, je hebt veel minder zwerfvuil enzovoort! De verschillen kan je niet meer tellen op handen en voeten! Bovenal is het weer een nieuwe stap in mijnn avontuur, hoewel het een residentiële wijk is kan je de leeuwen 's nachts horen brullen. Dat alles helpt me wel een vroegtijdig punt te zetten achter die ene nare ervaring. Die enkele minuten vallen in het niets bij de uren/dagen die ik hier en in Johannesburg heb beleefd! We vliegen er dus in, patat! (kleine Samson en Gert verwijzing)
Maargoed! Zoals reeds gezegd is mijn plaatsing hier in het prachtige Pretoria slechts tijdelijk en ik ben dus (opnieuw) vlijtig op zoek naar een fijn Gastgezin! Waar maakt niet echt uit, zolang het maar in een veilige, niet puntige omgeving is. Het is wederom nogal dringend, aangezien de vrienden waarbij ik nu zit zouden terugkeren naar België in het begin van December en er daarna niet echt een alternatief voor mij is. AFS zelf zoekt ook, maar heeft me laten weten dat dit een extreem moeilijke periode is om families te vinden omdat een groot deel van hun vaste gastgezinnen zelf nog studenten in huis hebben die vertrekken ergens in januari. Dus bij deze zoek ik zelf ook in de hoop mijn kansen te vergroten! Ken je iemand die eventueel geïnteresseerd is in het hosten van een knappe, sociale, extreem slimme en dynamische Belgische student, contacteer me dan met een mailtje naar het adres: antonvandyck@gmail.com
Uw correspondent ter plaatse,
Anton
donderdag 3 november 2011
Long Walk to... the bus stop
Gegroet iedereen! Zoals jullie inmiddels wel weten is er enorm veel gebeurd tijdens mijn laatste update. Bereid je maar voor op een langlanglang blogbericht!
Als eerste ga ik met jullie mijn ervaringen delen over het meest prominente obscure dat ik kon vinden, magie. Blijkbaar is iedereen er wel onder de invloed van een Sangoma (heksendokter) of een Niang (heler). Deze twee soorten tovenaars hebben ook een groeiende invloed in de sociaal-politieke klimaat van Zuid-Afrika. Met het wegvallen van de Apartheid beginnen de stammennaties hun eigen politiek steeds meer door te voeren waardoor de onderlinge rivaliteit stijgt. Veel van de traditionele stamhoofden worden nu niet meer erkend omdat zij en hun voorgangers onder een hoedje speelden met de National Party, de groote stuwmotor achter Apartheid en de dood van tienduizenden mijnwerkers die naar de stad trokken omdat hun stamhoofden hen rijkdom en macht beloofden indien ze de stam gingen vertegenwoordigen in de mijnen. Hoe dan ook, met het wegvallen van de traditionele potentaten keren de mensen nu naar de 'stabielere' machtsvormen, die van de traditionele magie. Maar binnen de stammennaties hebben (vooral) de Sangoma's elk een eigen obscure agenda. Velen consolideren hun macht door het uitvoeren van duivelse rituelen met rituele offeringen en andere huiveringwekkende taferelen. Voorbeeld: een Sangoma met niet zoveel achterban maar wel heel veel 'magie' heeft een huis in de buurt behekst met 123 jaar ongeluk. Hoe het ritueel verliep weet ik niet maar wat er van overbleef is en afgehakte ramskop (die daar nog steeds ligt te rotten omdat zelfs de kuisdiensten het niet durven aan te raken) waarvan de ogen zijn verwijderd en vervangen door bloemen. Smakelijk niet? De meest obscure magie die Zuid-Afrika kent is die van het Satanisme, wat je krijgt als je religieus fanatisme mengt met een traditionele geschiedenis van offeren en het occulte! Deze soort magie heeft onlangs voor vel opschudding gezorgd. Twee meisjes werden ontvoerd en werden gedwongen deel te nemen in een offerritueel. Ze werden overgoten in benzine en levend ritueel verbrand, op een 200tal meter van mijn school. Eentje vecht nog voor haar leven en het andere meisje heeft het helaas niet gehaald... Hoe dan ook, zo'n dingen gebeuren hier wekelijks en je kan er maar best niet te zwaar aan tillen. Magie hier heeft ook minder donkere vormen en die houden zichzelf in leven omdat er van zowat 1 op de 3 gezegd wordt dat ze een magische kwaliteit hebben of iets magisch hebben meegemaakt. Ook van mij doen er dergelijke verhalen de ronde, blijkbaar zou ik kunnen ademen onder water en gelooft een harde maar gelukkig kleine kern dat ik een vis als stamvader zou hebben. Zoals al gemerkt roddelen ze hier graag. Elke dag kom je wel nieuwe dingen over jezelf te weten, echt wonderbaarlijk! Blijkbaar zou ik in het leger zitten en ben ik veel ouder dan ik laat weten en heb ik ooit een telefoonboek uitgelezen! (???) Ik vraag me af van waar de het halen... Maar het maakt je dagen wel heel interessant, wie weet kan ik morgen wel vliegen!!
Zoals jullie weten was ik afgelopen weekend op de provinciale kampioenschappen in Pretoria en ik moet zeggen dat het wel een heel interessante gebeurtenis was al hebben we niet veel gewonnen. Cultureel gezien heb ik er vooral wat uit geleerd maar de conclusie ga ik jullie nog even schuldig blijven, wat je ziet is immers niet altijd wat het is! Wat ik wel met je kan delen is dat het potentieel heel ontnuchterend is en dat roeien een baaiecompetitieve sport is. Iedereen is er ontzettend vriendelijk maar je hebt er een grote voorraad aan hooligan-ouders, je zou zelfs kunnen zeggen dat zij de competitie zwaarder nemen dan hun deelnemende kinderen! Ik heb zelfs al twee ouders van concurrerende (privescholen) met elkaar op de vuist zien gaan, wat in enorm contrast staat met het anders strikt algemene elitaire gedrag. Ik denk dat ik ook ga beginnen roeien in Belgie, het is een fijne workout voor je lichaam en brein want je moet het tactisch spelen door de lengte van de baan. Als je te snel voluit gaat ben je opgebrand tegen het einde en val je laatste of uit je boot (raad maar wat mij is overkomen). Met het eindigen van de provinciale kampioenschappen denk ik trouwens dat ik er hier in Zuid-Afrika mee ga stoppen en me focussen op mijn levenslange passie: zwemmen! Ik hoop (maar ben niet zeker) dat ik jullie in mijn volgende blogbericht kan vertellen over de zwemcompetities en nog belangrijker: LIFESAVING wat hier gigantisch is. De clubs doen hier vaak uitwisseling met elkaar dus het is een goede manier om ongelooflijke dingen te beleven en het land en beetje te zien, zeedropping vanuit een helikopter is me verzekerd, go windkracht 10!!
De volgende gebeurtenis zal waarschijnlijk mijn minst goede herinnering aan Zuid-Afrika zijn, ondanks dat het een waardevolle les is in hoe hard het hier aan toe kan gaan. Enkelen onder jullie zullen wel al een berichtje gezien hebben op facebook over mijn overval. Hier volgt het verhaal. Sommige delen laat ik weg omdat ze nogal grafisch en (nu nog steeds) heel angstaanjagend zijn. Dat het gebeurde was volgens mijn contactpersoon en vrienden geen toeval, zij denken dat het redelijk goed was voorbereid vanwege wat ze wisten. Normaal ging ik die dag gaan trainen in het zwembad maar helaas was die afgelast. Mijn coach bood me een lift aan en die accepteerde ik omdat ik nog wat inkopen moest doen in Southgate (winkelcentrum). Eens daar klaar nam ik een taxi naar huis (wat omgerekend naar euro nog geen 65 cent kost), jammer genoeg was het de verkeerde taxi en moest ik uitstappen. Eens op straat was ik in een veilige buurt, heel dicht bij mijn school op de route die ik twee a drie keer doe per week wanneer ik terug kom van de roeitraining. Overval liepen mensen alleen rond en je zou denken dat je veilig bent maar neen. De luttele seconden dat ik alleen ben wordt ik omsingeld door zes man. Een mes wordt me tegen de keel gedrukt, ik voel zachte tikjes tegen mijn broekzakken waar normaal mijn gsm en blackberry zouden zitten. Gelukkig steek ik die altijd weg in het geheime zakje van de rugzak die jullie me hebben gegeven op mijn afscheidsfeest, het is goed mogelijk dat die rugzak mijn leven heeft gered want anders hadden ze me gewoon neergestoken en ze van mijn lichaam gepikt. Dat is gelukkig niet gebeurd. Nog voor ze om mijn spullen vragen beginnen ze te dreigen: "we are going to cut you like a pig", "hang you from a tree to bleed you stupid European whiteboy", iets wat ik niet begreep met het woord 'petrol' en het schudden van een pakje lucifers en nog veel meer dat ik niet wil delen. Daarna zeggen ze dat ik mijn spullen moet afgeven maar als bij wonder zijn ze afgeleid en grijp ik mijn kans. Ik spurt langs hen, ze grijpen me vast en heb een koud gevoel op mijn rug, mijn hemd scheurt (wat jammer is want het was echt wel mijn favoriete hemd) en ik ren met doodsangst naar de wachtpost van de gated community voor de bushalte naar mijn woonst. Even achtervolgen ze me maar al snel geven ze het op en hoor ik nog meer gedreig:"we know who you are", "We'll find you",... Zodra ik in veiligheid ben begin ik met het zoeken om hulp en die krijg ik snel dankzij mijn gastgezin en AFS contactpersoon mama Tshidi. Om 18u20, drie uur na de feiten krijg ik een telefoontje van iemand van AFS SA. Ze vragen me hoe ze me kunnen helpen, of ik terug wil keren naar mijn land (wat ik heb afgewezen, 6 onnozelaars gaan niet mijn hele jaar verpesten) en of ik counseling wil wat ik ga doen. Ik kan jullie met zekerheid zeggen dat het het meest angstaanjagende moment was uit mijn leven want Totsi's (beroepscriminelen) doden, martelen en verkrachten (ook als je een man bent) je voor minder.
Zo, dat was ongeveer algemeen wat er is gebeurd. Ik heb momenteel nog angst want eentje deed ERG veel moeite om zijn gezicht van me te verbergen en ik vermoed dat hij en ik op dezelfde school zitten want in mijn vlucht zag ik een jersey uit zijn zak hangen van dezelfde kleur als ons schooluniform EN ze wisten dat ik geen blanke Zuid-Afrikaan was. Gisteren ben ik er trouwens achter gekomen hoe nipt het wel was, blijkt dat het koude gevoel op mijn rug niet alleen een 'dikke schrik' was maar ook het lemmet van een mes dat zich mooi een weg heeft gebaand door mijn hemd, rakelings langs mijn rug. Momenteel neem ik het even rustig aan, ik ga mezelf wat tijd geven om te bekomen van dit alles en daarna zien we wel verder. Ik wil niet naar huis komen maar als ik binnen een drietal weken me nog steeds overal niet veilig voel ga ik om overplaatsing naar een andere stad vragen, als dat mogelijk is. Al ben ik er zeker van dat het niet nodig zal zijn :) tijd heelt alle wonden!
Ik ga jullie bij deze laten, mijn bericht is al lang genoeg!
Uw avonturier van dienst,
Anton
Als eerste ga ik met jullie mijn ervaringen delen over het meest prominente obscure dat ik kon vinden, magie. Blijkbaar is iedereen er wel onder de invloed van een Sangoma (heksendokter) of een Niang (heler). Deze twee soorten tovenaars hebben ook een groeiende invloed in de sociaal-politieke klimaat van Zuid-Afrika. Met het wegvallen van de Apartheid beginnen de stammennaties hun eigen politiek steeds meer door te voeren waardoor de onderlinge rivaliteit stijgt. Veel van de traditionele stamhoofden worden nu niet meer erkend omdat zij en hun voorgangers onder een hoedje speelden met de National Party, de groote stuwmotor achter Apartheid en de dood van tienduizenden mijnwerkers die naar de stad trokken omdat hun stamhoofden hen rijkdom en macht beloofden indien ze de stam gingen vertegenwoordigen in de mijnen. Hoe dan ook, met het wegvallen van de traditionele potentaten keren de mensen nu naar de 'stabielere' machtsvormen, die van de traditionele magie. Maar binnen de stammennaties hebben (vooral) de Sangoma's elk een eigen obscure agenda. Velen consolideren hun macht door het uitvoeren van duivelse rituelen met rituele offeringen en andere huiveringwekkende taferelen. Voorbeeld: een Sangoma met niet zoveel achterban maar wel heel veel 'magie' heeft een huis in de buurt behekst met 123 jaar ongeluk. Hoe het ritueel verliep weet ik niet maar wat er van overbleef is en afgehakte ramskop (die daar nog steeds ligt te rotten omdat zelfs de kuisdiensten het niet durven aan te raken) waarvan de ogen zijn verwijderd en vervangen door bloemen. Smakelijk niet? De meest obscure magie die Zuid-Afrika kent is die van het Satanisme, wat je krijgt als je religieus fanatisme mengt met een traditionele geschiedenis van offeren en het occulte! Deze soort magie heeft onlangs voor vel opschudding gezorgd. Twee meisjes werden ontvoerd en werden gedwongen deel te nemen in een offerritueel. Ze werden overgoten in benzine en levend ritueel verbrand, op een 200tal meter van mijn school. Eentje vecht nog voor haar leven en het andere meisje heeft het helaas niet gehaald... Hoe dan ook, zo'n dingen gebeuren hier wekelijks en je kan er maar best niet te zwaar aan tillen. Magie hier heeft ook minder donkere vormen en die houden zichzelf in leven omdat er van zowat 1 op de 3 gezegd wordt dat ze een magische kwaliteit hebben of iets magisch hebben meegemaakt. Ook van mij doen er dergelijke verhalen de ronde, blijkbaar zou ik kunnen ademen onder water en gelooft een harde maar gelukkig kleine kern dat ik een vis als stamvader zou hebben. Zoals al gemerkt roddelen ze hier graag. Elke dag kom je wel nieuwe dingen over jezelf te weten, echt wonderbaarlijk! Blijkbaar zou ik in het leger zitten en ben ik veel ouder dan ik laat weten en heb ik ooit een telefoonboek uitgelezen! (???) Ik vraag me af van waar de het halen... Maar het maakt je dagen wel heel interessant, wie weet kan ik morgen wel vliegen!!
Zoals jullie weten was ik afgelopen weekend op de provinciale kampioenschappen in Pretoria en ik moet zeggen dat het wel een heel interessante gebeurtenis was al hebben we niet veel gewonnen. Cultureel gezien heb ik er vooral wat uit geleerd maar de conclusie ga ik jullie nog even schuldig blijven, wat je ziet is immers niet altijd wat het is! Wat ik wel met je kan delen is dat het potentieel heel ontnuchterend is en dat roeien een baaiecompetitieve sport is. Iedereen is er ontzettend vriendelijk maar je hebt er een grote voorraad aan hooligan-ouders, je zou zelfs kunnen zeggen dat zij de competitie zwaarder nemen dan hun deelnemende kinderen! Ik heb zelfs al twee ouders van concurrerende (privescholen) met elkaar op de vuist zien gaan, wat in enorm contrast staat met het anders strikt algemene elitaire gedrag. Ik denk dat ik ook ga beginnen roeien in Belgie, het is een fijne workout voor je lichaam en brein want je moet het tactisch spelen door de lengte van de baan. Als je te snel voluit gaat ben je opgebrand tegen het einde en val je laatste of uit je boot (raad maar wat mij is overkomen). Met het eindigen van de provinciale kampioenschappen denk ik trouwens dat ik er hier in Zuid-Afrika mee ga stoppen en me focussen op mijn levenslange passie: zwemmen! Ik hoop (maar ben niet zeker) dat ik jullie in mijn volgende blogbericht kan vertellen over de zwemcompetities en nog belangrijker: LIFESAVING wat hier gigantisch is. De clubs doen hier vaak uitwisseling met elkaar dus het is een goede manier om ongelooflijke dingen te beleven en het land en beetje te zien, zeedropping vanuit een helikopter is me verzekerd, go windkracht 10!!
De volgende gebeurtenis zal waarschijnlijk mijn minst goede herinnering aan Zuid-Afrika zijn, ondanks dat het een waardevolle les is in hoe hard het hier aan toe kan gaan. Enkelen onder jullie zullen wel al een berichtje gezien hebben op facebook over mijn overval. Hier volgt het verhaal. Sommige delen laat ik weg omdat ze nogal grafisch en (nu nog steeds) heel angstaanjagend zijn. Dat het gebeurde was volgens mijn contactpersoon en vrienden geen toeval, zij denken dat het redelijk goed was voorbereid vanwege wat ze wisten. Normaal ging ik die dag gaan trainen in het zwembad maar helaas was die afgelast. Mijn coach bood me een lift aan en die accepteerde ik omdat ik nog wat inkopen moest doen in Southgate (winkelcentrum). Eens daar klaar nam ik een taxi naar huis (wat omgerekend naar euro nog geen 65 cent kost), jammer genoeg was het de verkeerde taxi en moest ik uitstappen. Eens op straat was ik in een veilige buurt, heel dicht bij mijn school op de route die ik twee a drie keer doe per week wanneer ik terug kom van de roeitraining. Overval liepen mensen alleen rond en je zou denken dat je veilig bent maar neen. De luttele seconden dat ik alleen ben wordt ik omsingeld door zes man. Een mes wordt me tegen de keel gedrukt, ik voel zachte tikjes tegen mijn broekzakken waar normaal mijn gsm en blackberry zouden zitten. Gelukkig steek ik die altijd weg in het geheime zakje van de rugzak die jullie me hebben gegeven op mijn afscheidsfeest, het is goed mogelijk dat die rugzak mijn leven heeft gered want anders hadden ze me gewoon neergestoken en ze van mijn lichaam gepikt. Dat is gelukkig niet gebeurd. Nog voor ze om mijn spullen vragen beginnen ze te dreigen: "we are going to cut you like a pig", "hang you from a tree to bleed you stupid European whiteboy", iets wat ik niet begreep met het woord 'petrol' en het schudden van een pakje lucifers en nog veel meer dat ik niet wil delen. Daarna zeggen ze dat ik mijn spullen moet afgeven maar als bij wonder zijn ze afgeleid en grijp ik mijn kans. Ik spurt langs hen, ze grijpen me vast en heb een koud gevoel op mijn rug, mijn hemd scheurt (wat jammer is want het was echt wel mijn favoriete hemd) en ik ren met doodsangst naar de wachtpost van de gated community voor de bushalte naar mijn woonst. Even achtervolgen ze me maar al snel geven ze het op en hoor ik nog meer gedreig:"we know who you are", "We'll find you",... Zodra ik in veiligheid ben begin ik met het zoeken om hulp en die krijg ik snel dankzij mijn gastgezin en AFS contactpersoon mama Tshidi. Om 18u20, drie uur na de feiten krijg ik een telefoontje van iemand van AFS SA. Ze vragen me hoe ze me kunnen helpen, of ik terug wil keren naar mijn land (wat ik heb afgewezen, 6 onnozelaars gaan niet mijn hele jaar verpesten) en of ik counseling wil wat ik ga doen. Ik kan jullie met zekerheid zeggen dat het het meest angstaanjagende moment was uit mijn leven want Totsi's (beroepscriminelen) doden, martelen en verkrachten (ook als je een man bent) je voor minder.
Zo, dat was ongeveer algemeen wat er is gebeurd. Ik heb momenteel nog angst want eentje deed ERG veel moeite om zijn gezicht van me te verbergen en ik vermoed dat hij en ik op dezelfde school zitten want in mijn vlucht zag ik een jersey uit zijn zak hangen van dezelfde kleur als ons schooluniform EN ze wisten dat ik geen blanke Zuid-Afrikaan was. Gisteren ben ik er trouwens achter gekomen hoe nipt het wel was, blijkt dat het koude gevoel op mijn rug niet alleen een 'dikke schrik' was maar ook het lemmet van een mes dat zich mooi een weg heeft gebaand door mijn hemd, rakelings langs mijn rug. Momenteel neem ik het even rustig aan, ik ga mezelf wat tijd geven om te bekomen van dit alles en daarna zien we wel verder. Ik wil niet naar huis komen maar als ik binnen een drietal weken me nog steeds overal niet veilig voel ga ik om overplaatsing naar een andere stad vragen, als dat mogelijk is. Al ben ik er zeker van dat het niet nodig zal zijn :) tijd heelt alle wonden!
Ik ga jullie bij deze laten, mijn bericht is al lang genoeg!
Uw avonturier van dienst,
Anton
vrijdag 30 september 2011
MiniVranckx
hallo allemaal,
hier het vervolg op mijn eerste blogbericht. Dus, na een volle nacht vliegen kwamen we aan in Johannesburg waar we na wat afrikaans wachten eindelijk werden opgepikt en naar het hotel gebracht. Daar moesten we een dagje blijven wachten op de andere AFSers, zogoed als alleen maar Duitsers. Dan, rond de namiddag van de tweede dag kregen we onze briefing waaronder een speech die ik "sex will destroy your life" noem want dat was het enige waarover ze het hadden... oja! En dat we dankbaar moesten zijn aan god en aan ons gastgezin. Mijn eerste indruk van afs Afrika was dys niet bijster goed. Gelukkig veranderde dat helemaal toen mijn contactpersoon me kwam ophalen:"mama Tsidi'. Ja, alle oudere vrouwen moet ik hier aanspreken met mama of granny in de familie.
Eens aangekomen in Kibler Park maakte ik kennis met de Mothapos, de familie die ik nu de mijne mag noemen. Kibler park zelf is een rijkere buurt en elk huis is er een fort op zich maar het is waarschijnlijk de veiligste plek in heel Joburg. De rest van mijn familie woont voornamelijk in de townships wat WEL een grotere cultuurshock is. Daarmee heb ik ook de twee grootste obstakels gevonden voorlopig: De extreme armoede waar ik door wordt rondgetoerd als een soort MiniVranckx en de hoge graad aan alcoholischi. Ik pas natuurlijk wel op mijn tellen en heb al wat gezien. Alles is heel subtiel maar je ziet wel aan de houding of tattoes van bepaalde figuren waar je beter van wegblijft.
Ik heb ook een Zulunaam gekregen; "Thepo" wat vertrouwen en hoop betekent. Misschien te wijten aan dat ik in regio's kom waar blanken zeldzamer zijn dan een eclips. Over het algemeen is iedereen extreem vriendelijk, ik wordt aan iedereen voorgesteld en heb zelfs een halsketting gekregen als welkomstgeschenk.
De school is VET. Het is van nieveau niets vergeleken met het thuisfront, maar op sportnieveau is het de beste van de beste. Zou pocht Mondeor High er wel mee dat ze als enige school in Zuid-Afrika 3 Olympische roeiatleten heeft getraind. Ikzelf ben ook sport gaan beoefenen, u raadde het al: roeien! Het is een prachtsport, al bewijst het wel dat je er taaie handen voor moet hebben. ;)
Hoe dan ook, ik ga jullie laten.
Anton/Thepo
hier het vervolg op mijn eerste blogbericht. Dus, na een volle nacht vliegen kwamen we aan in Johannesburg waar we na wat afrikaans wachten eindelijk werden opgepikt en naar het hotel gebracht. Daar moesten we een dagje blijven wachten op de andere AFSers, zogoed als alleen maar Duitsers. Dan, rond de namiddag van de tweede dag kregen we onze briefing waaronder een speech die ik "sex will destroy your life" noem want dat was het enige waarover ze het hadden... oja! En dat we dankbaar moesten zijn aan god en aan ons gastgezin. Mijn eerste indruk van afs Afrika was dys niet bijster goed. Gelukkig veranderde dat helemaal toen mijn contactpersoon me kwam ophalen:"mama Tsidi'. Ja, alle oudere vrouwen moet ik hier aanspreken met mama of granny in de familie.
Eens aangekomen in Kibler Park maakte ik kennis met de Mothapos, de familie die ik nu de mijne mag noemen. Kibler park zelf is een rijkere buurt en elk huis is er een fort op zich maar het is waarschijnlijk de veiligste plek in heel Joburg. De rest van mijn familie woont voornamelijk in de townships wat WEL een grotere cultuurshock is. Daarmee heb ik ook de twee grootste obstakels gevonden voorlopig: De extreme armoede waar ik door wordt rondgetoerd als een soort MiniVranckx en de hoge graad aan alcoholischi. Ik pas natuurlijk wel op mijn tellen en heb al wat gezien. Alles is heel subtiel maar je ziet wel aan de houding of tattoes van bepaalde figuren waar je beter van wegblijft.
Ik heb ook een Zulunaam gekregen; "Thepo" wat vertrouwen en hoop betekent. Misschien te wijten aan dat ik in regio's kom waar blanken zeldzamer zijn dan een eclips. Over het algemeen is iedereen extreem vriendelijk, ik wordt aan iedereen voorgesteld en heb zelfs een halsketting gekregen als welkomstgeschenk.
De school is VET. Het is van nieveau niets vergeleken met het thuisfront, maar op sportnieveau is het de beste van de beste. Zou pocht Mondeor High er wel mee dat ze als enige school in Zuid-Afrika 3 Olympische roeiatleten heeft getraind. Ikzelf ben ook sport gaan beoefenen, u raadde het al: roeien! Het is een prachtsport, al bewijst het wel dat je er taaie handen voor moet hebben. ;)
Hoe dan ook, ik ga jullie laten.
Anton/Thepo
dinsdag 27 september 2011
MiniVranckx
Hallo iedereen!
Waar moet ik beginnen.... hmmm Oja! Dit is een heel raar toetsenbord dus mijn excuses voor de eventuele rariteiten. Ik ben hier nu ongeveer een week en ik heb al mijn eerste cultuurshockjes gehad, zowel goede als slechte. Ik zit zelf in een rijkere buurt, Kibler Park maar veel leden van de familie waarbij ik zit verblijven nog in de townships of erger: sloppewijken. Soweto (township) is een prachtige plek maar het heeft allemaal iets old-school hiphop-achtig. Oude iconen zoals Pac en BIG zijn hier verrevan dood en zelfs de meest krakkemikkige auto heeft hier een dikke geluidsinstalatie en glanzende velgen.
Donderdag schrijf ik verder, moet nu naar de les...
zonnige groetjes,
Anton
Waar moet ik beginnen.... hmmm Oja! Dit is een heel raar toetsenbord dus mijn excuses voor de eventuele rariteiten. Ik ben hier nu ongeveer een week en ik heb al mijn eerste cultuurshockjes gehad, zowel goede als slechte. Ik zit zelf in een rijkere buurt, Kibler Park maar veel leden van de familie waarbij ik zit verblijven nog in de townships of erger: sloppewijken. Soweto (township) is een prachtige plek maar het heeft allemaal iets old-school hiphop-achtig. Oude iconen zoals Pac en BIG zijn hier verrevan dood en zelfs de meest krakkemikkige auto heeft hier een dikke geluidsinstalatie en glanzende velgen.
Donderdag schrijf ik verder, moet nu naar de les...
zonnige groetjes,
Anton
woensdag 7 september 2011
De échte Final Countdown!/ The REAL final countdown!
Hallo daar welgekome lezer!
Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier iets heb gepost en ondertussen is er heel wat gebeurd dat ik toch wel met jullie moet delen.
Als belangrijkste punt: De zoektocht naar gastfamilie en een goede school is verleden tijd! Enkele dagen geleden stuurde AFS me het opluchtende mailtje dat nu alle Belgische studenten hun gastgezinnen hebben. Ik zal deel uitmaken van een (met mij erbij) zeshoofdig gezin en de oudste zijn van vier kinderen. Het zal al een hele ervaring zijn want ik ben nog nooit thuis de oudste geweest en ik hem nog nooit zusjes gehad. Ik hoop maar dat ik goed met ze opschiet en anders koop ik ze wel om met wat echt Belgische chocolade!
Ook mijn school is een feit! Ik ben vanaf heden een leerling een de Mondeor High school in Gauteng en als ik zo even vluchtig rondkijk op Google maps kan dat wel tellen. Het ziet er heel groot en ruim uit met enkele voetbal en rugbyvelden en most importantly: ze hebben een zwembad en een roeiteam! GO M.H.S.! Wat klederdracht betreft is het wel degelijk: iedereen gelijk! Waarmee ik bedoel dat het uniform dragen wordt, wat ik niet erg vind. Mijn uniform bestaat uit: zwarte schoenen, donkergrijze kousen, een grijze broek met de pijpen tot aan de laatste rang van mijn veters (niet verder!), een zwarte ceintuur, een wit hemd in de broek met schooldas, een blazer met wapenschild van de school én een debardeur... denk ik. Hoe dan ook, het lijkt me vet! (=synoniem voor leuk)
Zo, betreffende mijn plaats. Ik ben geplaatst in Zuid-Johannesburg in de Gauteng regio. Als ik de foto's op het internet zie, lijkt het me een prachtige en warme plek. (Klein voorbeeld, het is daar momenteel winter: 23°c huidige temperatuur!)
Wat heb ik nog te vertellen... hmmm Oja! Ik wil nogmaals iedereen bedanken die ik donderdag heb mogen ontvangen ter mijner huizen, u was de ideale en ietwat dorstige gast! Ik hoop dat ik jullie nogmaals ga mogen verwelkomen want het was een avondje voor mij om nooit te vergeten! :-)
Eerlijk gezegd ga ik het hier wel allemaal missen, maar een ervaring als degene die ik nu ga beleven doet me geen seconde twijfelen! Anywhoozle, de volgende keer dat ik deze blog update zal ik in Afrika zitten denk ik, dan zal ik wat ingaan op mijn eerste ervaringen!
Tot dan!
Anton
___________________________________________________________________
Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier iets heb gepost en ondertussen is er heel wat gebeurd dat ik toch wel met jullie moet delen.
Als belangrijkste punt: De zoektocht naar gastfamilie en een goede school is verleden tijd! Enkele dagen geleden stuurde AFS me het opluchtende mailtje dat nu alle Belgische studenten hun gastgezinnen hebben. Ik zal deel uitmaken van een (met mij erbij) zeshoofdig gezin en de oudste zijn van vier kinderen. Het zal al een hele ervaring zijn want ik ben nog nooit thuis de oudste geweest en ik hem nog nooit zusjes gehad. Ik hoop maar dat ik goed met ze opschiet en anders koop ik ze wel om met wat echt Belgische chocolade!
Ook mijn school is een feit! Ik ben vanaf heden een leerling een de Mondeor High school in Gauteng en als ik zo even vluchtig rondkijk op Google maps kan dat wel tellen. Het ziet er heel groot en ruim uit met enkele voetbal en rugbyvelden en most importantly: ze hebben een zwembad en een roeiteam! GO M.H.S.! Wat klederdracht betreft is het wel degelijk: iedereen gelijk! Waarmee ik bedoel dat het uniform dragen wordt, wat ik niet erg vind. Mijn uniform bestaat uit: zwarte schoenen, donkergrijze kousen, een grijze broek met de pijpen tot aan de laatste rang van mijn veters (niet verder!), een zwarte ceintuur, een wit hemd in de broek met schooldas, een blazer met wapenschild van de school én een debardeur... denk ik. Hoe dan ook, het lijkt me vet! (=synoniem voor leuk)
Zo, betreffende mijn plaats. Ik ben geplaatst in Zuid-Johannesburg in de Gauteng regio. Als ik de foto's op het internet zie, lijkt het me een prachtige en warme plek. (Klein voorbeeld, het is daar momenteel winter: 23°c huidige temperatuur!)
Wat heb ik nog te vertellen... hmmm Oja! Ik wil nogmaals iedereen bedanken die ik donderdag heb mogen ontvangen ter mijner huizen, u was de ideale en ietwat dorstige gast! Ik hoop dat ik jullie nogmaals ga mogen verwelkomen want het was een avondje voor mij om nooit te vergeten! :-)
Eerlijk gezegd ga ik het hier wel allemaal missen, maar een ervaring als degene die ik nu ga beleven doet me geen seconde twijfelen! Anywhoozle, de volgende keer dat ik deze blog update zal ik in Afrika zitten denk ik, dan zal ik wat ingaan op mijn eerste ervaringen!
Tot dan!
Anton
___________________________________________________________________
Hello there welcome reader!
It has been a while since I have posted something here on my blog and since the last time we spoke, a lot has happened that I must share with you.
The most important piece of news: The search for a host family and a good school is now in the past! A few days ago, AFS sent me the relieving mail informing us that all the Belgian AFS students now have a family. I will be part of a family of six (myself included) and I will be the oldest of four children. It will be quite the experience because I have never been the oldest one nor have I ever had sisters. I do hope we’ll get along and if not, well I’ll just have to bribe them with some Belgian chocolate! ;-)
My school has also been selected. From now on, I will be a proud student at the Mondeor High school in Gauteng. And if I take a quick view on Google maps, that’s quite the thing! It all looks very spacious with football and rugby fields but most importantly: they have a swimming AND rowing team! GO M.H.S.! As far as clothing goes, one word: uniform. I don’t mind actually, I’ve never worn one but it will do me good to have to be obligated to obey such a strict dress code.
Anyway, concerning my placement. I have been placed in the Gauteng region, South-Jo’burg. Looking at the pictures I can find on the net, a beautiful and warm place. Example: right now it’s winter over there and the temperature has dropped to an ‘ice-cold’ 23°c! No need to bring a lot of thick clothing.
To be honest, I will miss every boring piece of my home. But an experience as this one is worth a bit of homesickness. Anywhoozle, the next time I update this blog will probably be in Africa.... I think. Then, I’ll share with you some new experiences!
See you then!
Anton
woensdag 24 augustus 2011
Gezin gezocht! / Family needed!
Zozo! De datum van mijn vertrek begint te naderen en alles zou in orde moeten zijn. Jammer genoeg is dat niet echt zo... De economische crisis heeft in Zuid-Afrika lelijk huisgehouden en heel veel AFS gastgezinnen kunnen erdoor niet meer een gaststudent in huis halen. Wat er dus in resulteert dat ik geen gastgezin heb en ook niet kan vertrekken naar daar zonder. Dus bij deze ben ik zelf op zoek naar een gastgezin en jij als supervriendelijke lezer en vriend kan me daarbij helpen! Als je mensen kent die me graag in huis zouden willen halen aarzel dan maar niet! Ik ben redelijk zelfstandig, leergierig,... etc
Als gaststudent neem je de rol op van gezinslid en aanvaard je die ook compleet. Dat wil zeggen dat ik huishoudelijke taken op mij zou nemen en zou functioneren als familielid. Integratie en begrip zijn essentieel!
Dus! Als jij iemand kent die graag een hardwerkende gaststudent in huis zou willen halen in Zuid-Afrika, aarzel van vooral niet en neem even contact op! :)
Groetjes,
Anton
____________________________________________________________________
Als gaststudent neem je de rol op van gezinslid en aanvaard je die ook compleet. Dat wil zeggen dat ik huishoudelijke taken op mij zou nemen en zou functioneren als familielid. Integratie en begrip zijn essentieel!
Dus! Als jij iemand kent die graag een hardwerkende gaststudent in huis zou willen halen in Zuid-Afrika, aarzel van vooral niet en neem even contact op! :)
Groetjes,
Anton
____________________________________________________________________
Well! The date of my depart to South Africa is starting draw close and everything should be good. I’m sad to say that this isn’t really the case… The economical crisis has struck South Africa hard and a lot of AFS host families simply can’t afford a host student. Because of this, I don’t have a host family and I can’t leave without. So I thought I’d help searching one myself and you as an awesome reader and hyper intelligent person can help me with that! If you know people who would love to take me in then don’t hesitate! I’m pretty independent, I love to learn and so forth.
As a host student (which is what I would be), you take up the role of a family member and act accordingly. This means that I would act as a member of the family, respect my host parents as if they were my real parents and do what is expected of me. Integration and understanding is what it’s all about!
So! If you know anyone who would love to take in a hardworking host student in South African then don’t hesitate and contact me! :)
Cheers,
Anton
zondag 17 juli 2011
final countdown! Ofzoiets... / Final countdown! Or something like that...
Hoihoi!
Mijn vertrek naar Zuid-Afrika begint stilletjesaan te naderen... :-) Veel heb ik nog niet te zeggen, dit is eerder een welkomstberichtje op de blogpagina. Maar wat ik zeker wel kwijt kan is dat ik hier op deze pagina jullie op de hoogte ga proberen houden van mijn ervaringen in het buitenland (gezien de post daar nogal onbetrouwbaar is doe ik het dus hier in een blog die ik dan op vaste tijdstippen zal proberen updaten).
cheerio,
Anton
____________________________________________________________________
Mijn vertrek naar Zuid-Afrika begint stilletjesaan te naderen... :-) Veel heb ik nog niet te zeggen, dit is eerder een welkomstberichtje op de blogpagina. Maar wat ik zeker wel kwijt kan is dat ik hier op deze pagina jullie op de hoogte ga proberen houden van mijn ervaringen in het buitenland (gezien de post daar nogal onbetrouwbaar is doe ik het dus hier in een blog die ik dan op vaste tijdstippen zal proberen updaten).
cheerio,
Anton
____________________________________________________________________
Ahoihoi!
My depart to South-Africa is starting to draw close… :-) I don’t have to say a lot at the moment, this is more of a “welcome to my blog” kind of message. But what I can tell you is that I will use this page to keep you guys updated about my experiences abroad (since local posting services aren’t very trustworthy, you’ll just have to make due with a blog I will try to update regularly.)
Cheerio,
Anton
Abonneren op:
Posts (Atom)